GRAWEROWANIE, RYTOWANIE
Powierzchnię przedmiotu można grawerować. Tym terminem określamy rycie ornamentów, napisów lub innych elementów zdobniczych przy pomocy sztychli grawerskich – niewielkich stalowych dłut oprawionych w rękojeści w kształcie grzybka (tzw. hefle). Sztychle mają różne kształty, dzięki czemu pozwalają na rycie linii o różnych profilach. Jako podkładu przy grawerowaniu używa się skórzanej poduszki wypełnionej piaskiem, smoły repuserskiej lub kuli grawerskiej (jest to swego rodzaju obrotowe imadło).
Rytownicy zajmują się wykonywaniem większych obiektów np. tablic. Ich sztychle różnią się długością ostrza roboczego i kształtem heftu ze względu na inny sposób trzymania i operowania tymi narzędziami.
W Wytwórni Antidotum można uczyć się grawerstwa na poziomie początkującymzaawansowanym

TRAWIENIE
Podobny wgłębny rysunek można wykonać stosując trawienie w kąpielach kwasowych. Powierzchnię przedmiotu należy zabezpieczyć substancją kwasoodporną (tzw. blendą – woskiem pszczelim, smołą lub asfaltem), w której następnie rysuje się za pomocą rysika odpowiedni ornament. Odsłonięte w ten sposób części metalu mogą być wytrawione w roztworach kwasu azotowego, solnego lub siarkowego. Trawienie wykonuje się przede wszystkim na przedmiotach wykonanych z miedzi lub stali, do trawienia srebra stosuje się kwas azotowy.

WYTŁACZANIE
Przy pomocy stempla i matrycy można wytłaczać w blasze rysunek wgłębny (relief), używając w tym celu prasy lub uderzając stempel młotkiem. Aby uniknąć pracochłonnego tworzenia idealnie spasowanych ze sobą elementów (negatywu-matrycy i pozytywu-stempla) można wykonać samą matrycę, a blachę wklepywać w nią, używając odpowiednio dobranych puncyn lub wtłaczając ją w głąb przy pomocy miękkiego materiału (np. ołowiu). Można też wykonać sam stempel i wybijać formy w blasze lub odwzorowywać kształt stempla puncynami.

KUCIE, REPUSOWANIE, CYZELOWANIE
Jedne z najstarszych sposobów obróbki metali – klepanie i kucie – polegają na kształtowaniu wyrobu przez uderzanie młotkiem. Kuć można na gorąco – po nagrzaniu obrabianego metalu (głównie stali) do odpowiedniej temperatury lub na zimno (do tego celu nadają się szczególnie metale o wysokiej plastyczności i kowalności, np. złoto, srebro, miedź). Uderzany młotkiem metal odkształca się i przyjmuje odpowiedni kształt, a jednocześnie traci plastyczność i utwardza się, dlatego kucie na zimno wymaga częstego wyżarzania.
Metodą klepania (trybowania) obrabia się blachy o grubości do 2 mm, grubszy materiał wymaga kucia.
Repusowanie to odmiana klepania, w której metal uderzany jest nie bezpośrednio młotkiem, ale przy zastosowaniu puncyn o różnych kształtach. Jeden koniec tego narzędzia obrabia powierzchnię metalu, a drugi uderzany jest młotkiem. Koniec puncy wybija ślad (wgłębienie) w obrabianym metalu, zgodnie z posiadanym kształtem (zaokrąglonym, spiczastym, owalnym, liniowym lub bardziej skomplikowanym, będącym fragmentem ornamentu). Przesuwana po powierzchni metalu punca, uderzana po każdym przesunięciu młotkiem, wygniata w metalu odpowiednie wzory.
Cyzelowanie to technika wykończania przedmiotów metalowych przez końcowe wyrównanie powierzchni i precyzyjne wykończenie detalu np. za pomocą delikatnych puncyn. Po całkowitym wygładzeniu cyzelowanego przedmiotu można go wypolerować lub też zmatowić.